14 december 2008
Kappen met kappen.
Een boom is buitengewoon. Dit is de lijfspreuk van de bomenstichting. Deze stichting, opgericht in 1970, behartigt de belangen van ‘de boom’. Een boom is buitengewoon. Kort maar krachtig. Maar het geeft wel de essentie aan. Als meer mensen het belang van de bomen zouden (in)zie n – het leveren van voor ons broodnodige zuurstof, het filteren van stof uit de lucht, het veraangenamen van ons leefklimaat, en dan heb ik het nog niet eens over hun onovertroffen schoonheid – dan zou de noodzaak van een bomenstichting waarschijnlijk een heel stuk minder zijn. Maar helaas, de werkelijkheid is anders. Googelen naar ‘boom’ levert, bij wijze van spreken, bij veel mensen als zoekresultaat alleen maar ‘overlast’ op. Schaduw, bladluis die alles onder de boom letterlijk zwart maakt en laat plakken, en dan natuurlijk niet te vergeten de bladeren. Hoe durven ze! Hoe durven ze om na een jaar van hard werken, zomaar van de boom op mijn terras te vallen. Met al deze ‘nadelen’ is het gevolg dat veel mensen van hun boom, zeker als deze begint te groeien, want dat waren we even vergeten maar dat doen ze ook nog, af willen. Een kapvergunning wordt aangevraagd; een ambtenaar van de gemeente komt kijken en de vergunning wordt al dan niet afgegeven. Omdat deze in 98 procent van de gevallen wordt verleend en de hele procedure veel tijd en geld kost wordt deze handelswijze door veel gemeenten afgeschaft. In plaats hiervan worden alle bijzondere en monumentale bomen geïnventariseerd. Deze komen op een lijst en mogen niet worden gekapt, althans niet zonder vergunning. De eigenaren krijgen hiervan bericht. In veel gemeenten kan men voor het onderhoud aankloppen bij de gemeente. Alle andere bomen zijn vogelvrij. Een goede zaak, of net niet? Het heeft zijn voor- en nadelen. Je zult misschien eerder een boom planten als je weet dat je hem na enkele decennia weer kunt weghalen mocht de keuze toch verkeerd zijn geweest. Maar dan heeft hij wél jarenlang zuurstof geleverd en dat is altijd nog beter dan dat hij daar helemaal niet zou hebben gestaan. Zou het een enorme kaalslag tot gevolg hebben? Gezien het feit dat bijna alle kapaanvragen worden toegestaan zal dat zeker niet het geval zijn. In veel gevallen is het jammer dat de communicatie te wensen overlaat. Althans tussen degenen die er direct mee te maken hebben en de gemeente.
Twee voorbeeldjes. In de Erk, Heerlen, stond in de voortuin een grote den. Deze boom was een doorn in het oog van de bewoners. Er lag altijd een enorm pak naalden onder. Bovendien drukte hij de stoep en de oprit flink omhoog. Je struikelde er zelfs over. Er werd een kapvergunning aangevraagd maar deze werd geweigerd. Argument was dat de boom beeldbepalend was. Men legde er zich niet bij neer en ging in hoger beroep. Uiteindelijk werd de vergunning verleend en de boom gekapt. Zo’n verhaal kennen we, denk ik, allemaal wel. Maar het kan ook anders. Andersom bedoel ik. In 1977 betrokken we een flatje in het Heeserveld. Drie lagen en wij woonden helemaal boven. Beneden woonde een ongehuwde gepensioneerde schooljuf. Zij woonde hier al vanaf de oplevering van de flat. En dat was in 1956. Zij plantte aan de achterkant van haar flatje vier conifeertjes. In 1977 reikten ze bijna tot onze, de derde verdieping. In 1980 trokken wij uit en mijn zussen in. Mijn oudste zus Ellie woont er nog steeds. De coniferen groeiden tot boven het dak. Het hele jaar door vormden de bomen een waar vogelparadijs. Er was van alles te zien, merels, mezen en mussen, Vlaamse gaaien en groenlingen. Bovendien gaven de bomen privacy, en koelte in de zomer. Twee jaar geleden las mijn zus bij toeval in een lokaal krantje tussen de gemeenteberichten dat de verhuurder een kapvergunning had aangevraagd voor de coniferen en dat deze door de gemeente al was verleend. Verslagenheid alom. Door alle bewoners werd gezamenlijk bezwaar aangetekend. In een speciale hoorzitting maakten ze nogmaals hun argumenten duidelijk; dat men de bomen absoluut niet kwijt wilde. Tevergeefs. Ook hier werd niet naar de betrokkenen geluisterd. Als er een kapvergunning wordt aangevraagd voor een conifeer, zo werd verteld, dan wordt die normaal gesproken, in tegenstelling tot een loofboom, altijd verleend. Je kunt natuurlijk ook nog in beroep gaan maar de kans dat je zo’n proces wint is niet erg groot. En dan ben je naast je bomen ook nog een pak euro’s kwijt. De bomen zijn gekapt. Na 50 jaar. Toch jammer. Toch weer een beetje minder ‘park’ in Parkstad.
Om nog even terug te komen bij de Bomenstichting. Er is een half jaar geleden een meldpunt kappen geopend. In deze periode kwamen er maar liefst 100.000 meldingen binnen. Naar aanleiding hiervan deed minister Gerda Verburg in het programma ‘Vroege Vogels’ een oproep aan de burgers. Wanneer je ziet dat er een boom gekapt gaat worden stap dan naar de gemeente en laat je stem horen. Vraag waarom de boom gekapt moet worden ,of het echt nodig is, of hij ziek is en of er hiervoor een nieuwe boom geplant gaat worden. Ze heeft een bedrag van 80.000 euro toegezegd aan de Bomenstichting voor het project 'Hoera, een burgerinitiatief!' Dit project is bedoeld om de communicatie tussen burgers en lokale overheid te verbeteren. Ook wil men initiatieven van de burgers hiermee bevorderen. Kom op voor de bomen! We hopen dat een en ander helpt want qua saldo mogen we er niet op achteruit gaan. Helaas is dit in meerdere gemeentes wel nog het geval. Er zijn nog veel gemeentes die echt moeten kappen met kappen!
 
 
Speciale dank aan Ellie en Phil voor de snelle hulp en het (uit)zoeken van de foto's.
|
