14 november 2010

14 november 2010

Bladeren

Hoor de wind waait door de bomen. Dat kon je de afgelopen dagen wel zeggen. Al voor de binnenkomst van sinterklaas, gisteren, is de herfst goed begonnen. In één week tijd zijn bijna alle bomen kaal geblazen en elke morgen schep ik een pak bladeren uit de vijver. Maar dat hoort nu eenmaal bij herfst. De dagen worden korter, de temperatuur daalt, de bomen komen tot rust. De zuurstofproductie staat stil en de bomen hebben hun bladeren niet meer nodig. Ze zouden alleen nog maar water verdampen en met blad zouden de bomen veel wind vangen hetgeen ze in dit natte seizoen extra gevoelig zou maken voor omwaaien. Om dat te voorkomen worden alle bruikbare stoffen elders in de boom opgeslagen en worden de bladeren afgestoten.

 

Regen en wind, we kunnen ze niet beïnvloeden. Toch begint tegelijk het klagen, want daar zijn we met zijn allen goed in. Bladeren in de tuin, bladeren in de goot, bladeren op het trottoir, overal bladeren. En dan blazen en zuigen we met een hoop herrie heel wat af hetgeen veel milieuvriendelijker kan door de klus te klaren met onze CO2-neutrale ouderwetse bezem. Het resultaat is hetzelfde, ons stoepje is schoon, tenminste voor zolang het duurt.

 

Vaste prik om ons over op te winden zijn natuurlijk ook de bekende bladeren op het spoor, een fenomeen waar je de laatste paar jaar steeds meer van lijkt te horen. De bladeren zorgen voor een gladde smurrie op het spoor  en verkleinen de grip die de wielen op de rails hebben. Ze komen moeilijker op snelheid en tot stilstand. Bovendien schijnen de wielen langzaam ‘vierkant’ te worden. Dat dit echt een ernstig probleem is bleek vorige week in België. De trein tussen Namen en Libramont had op een gegeven moment zo weinig grip dat hij stil kwam te staan en niet meer op gang kwam. Tweeëneenhalf uur later is de trein door een andere trein terug getrokken naar Namen.

Ik verwonder me telkens weer als ik boze reizigers hoor die balen van de zoveelste vertraging door deze blaadjes. Hoe is het mogelijk dat een trein met een gewicht van vele duizenden kilo’s last heeft van wat blaadjes op de rails die slechts een paar gram wegen. En waarom wordt hier niets aan gedaan. Prorail gaf onlangs toe dat er helaas, ondanks allerhande maatregelen, niets aan gedaan kan worden. We zullen ermee moeten leren leven. Ja, misschien kan een legertje van honderden, misschien wel duizenden medewerkers met blazers en bezems de  ruim 2800 kilometer spoor, waarvan twee derde dubbelsporig,  bladvrij houden, maar als dit wordt doorberekend in de prijzen dan wordt het sowieso al veel te dure treinkaartje helemaal onbetaalbaar. In de herfst zullen de bladeren blijven vallen. De mens heeft veel onder controle maar dat hij niet alles naar zijn hand kan zetten, ook daar zal hij mee moeten leren leven.

 

Net zoals met de regen die de afgelopen dagen weer in gigantische hoeveelheden gevallen is. Ook hier is niets aan te doen en ook hierbij kom je af en toe staaltjes van onbegrip tegen. Gehoord van een postbode: op een zeer regenachtige dag – het water stond al in zijn schoenen – werd een voordeur geopend terwijl hij er juist de gleuf had gevuld. Een boze mevrouw vond het niet fijn dat de post nat was en vroeg hem of hij er in het vervolg voor kon zorgen dat de post droog bleef. ‘Mevrouw het regent. Als u ervoor kunt zorgen dat het niet regent, dan zal ik ervoor zorgen dat uw post droog blijft’. Ongelooflijk toch!

 

Herfst. Regen en wind. De bladeren vallen. Stop met klagen. Ook van dit seizoen kun je genieten. Kleed je dadelijk goed aan en trek erop uit. Kuier door de herfst, ruik de herfst. Loop door het dikke pak blad en schop ze nog eens omhoog, net zoals je dat vroeger deed, die bladeren.

 

  

Links:Alleen door dagelijks te scheppen houd je de vijver bladvrij.

Rechts: Schop ze nog eens omhoog...

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE