17 juli 2011

17 juli 2011

 

Hondsdagen

 

De regen is gestopt maar alles is nog drijfnat. Een voorzichtig zonnetje komt tussen de wolken door. Na al die regen zijn mijn regentonnen weer helemaal vol, ruim 400 liter. Ik kan me herinneren dat ik vorig jaar, na het plaatsen hiervan, maanden en maanden heb moeten wachten voor er ook maar een druppel in kwam en zo wist dat ik het allemaal goed had aangesloten. Laat de zomer nu maar komen, ik heb genoeg water om een lange droge en hete periode te kunnen gieten. Toch zijn de vooruitzichten niet geweldig. Het zal de hele volgende week wisselvallig en tamelijk koel zijn. Bovendien staan de hondsdagen voor de deur. (19 juli t/m 18 augustus) Volgens het boekje een periode van relatief zwoel weer met statistisch gezien veel onweer. Half juli wil het weer nog wel eens omslaan naar onstabiel en koel zomerweer. Oorzaak is vaak, hogedrukontwikkelingen tussen Ierland en de Azoren. Soms houdt het zo lang aan dat de zomer zich niet meer herstelt. Oude volksweerkunde zegt dat als de hondsdagen komen met veel regen, dat we dan een periode met nog veel nattigheid tegemoet gaan.

 

Tegenwoordig staan we veel verder van de natuur af en vinden het misschien vervelend als het een aantal dagen achter elkaar regent. Erge gevolgen heeft het voor ons niet. We merken het hooguit aan de groenteprijzen in de supermarkt die iets omhoog gaan. Maar vroeger konden bij aanhoudende regen hele oogsten mislukken hetgeen regelrecht leidde tot een hongersnood.

 

Toch hebben we een hele tijd gewacht op deze regen die op veel plaatsen in Nederland zeer welkom was. Want het was ‘droog’. Dit is natuurlijk op geen enkele manier te vergelijken met echte droogte zoals die die momenteel Oost-Afrika treft. Was het bij ons aanhoudende regenval die de oogsten deden mislukken daar is het de aanhoudende droogte. Jarenlang geen druppel! Het vee sterft en voedselprijzen stijgen torenhoog. Veel mensen slaan op de vlucht en lopen vele kilometers op zoek naar voedsel, de meest elementaire levensbehoefte. Wat een schril contrast met onze welvaart, ondanks economische crisis en bezuinigingen.

De hondsdagen. Ze ontlenen hun naam aan het weer zichtbaar worden van Sirius, ’s morgens vroeg. Sirius is de helderste ster uit het sterrenbeeld De Grote Hond. De datum is echter geënt op de oude Egyptische waarneming. Terugrekenend zou dat op 30 graden noorderbreedte, 500 jaar voor Christus, volgens de juliaanse kalender 19 juli zijn. Bij ons is dat op zijn vroegst pas op 25 augustus. Toch heeft men ook hier bij ons de oude Egyptische datum aangehouden.

 

De hondsdagen komen eraan. Maar dat is nog niet alles. Binnenkort hebben ook nog eens verschillende ‘regenheiligen’ hun feestdag. Een van de eersten is ‘Pissende Grete’, Margaretha van Antiochië, 20 juli. Deze dag is belangrijk voor boeren en buitenlui. Het weer op ‘pisgriet’ is bepalend voor het weer op de daarop volgende weken. ‘Heeft Margriet geen zonneschijn, dan zal het een natte zomer zijn.’ Of ‘Als Margriet pist in het riet, zes hele weken boerenverdriet.' Maar andersom kan ook, en daar hopen we dan maar op.’ Met St. Margriet droog, 6 weken zon in ’t oog’. Er zijn nog heel wat spreuken met een soortgelijke strekking.
Volgens de legende heeft ze deze reputatie te danken aan een naamgenoot die leefde ten tijde van Jezus. Jezus was op een dag onderweg met zijn twaalf apostelen en klopte bij Margriet aan voor onderdak. Tevergeefs. De buurvrouw, bij wie ze wel terecht konden, werd door Jezus beloond met een wonder. Het eerste werk dat ze zou gaan doen zou ze zes weken kunnen volhouden, zonder moe te worden. Ze ging achter het spinnewiel zitten en spon in zes weken een flink kapitaal bij elkaar. Margriet hoorde dit en diende bij een volgende gelegenheid haar diensten aan bij Jezus en zijn apostelen. En ook zij kreeg haar wonder. Zes weken spinnen, dacht ze handenwrijvend, wat zal dat een gigantische hoeveelheid wol, én geld opleveren! Maar ze wilde eerst nog even een plasje doen. Foutje! Nu duurde dat 'plasje' natuurlijk zes weken.

 

Inmiddels is het zonnetje verdwenen en pakken grijze wolken zich weer samen. Het is nog droog maar voor hoelang. Het lijkt er inderdaad op dat we het mooiste van de zomer gehad hebben. Ik blader nog wat verder door de weerspreuken. Er staan leuke tussen. Als laatste stuit ik op een die toch hoop geeft:

 

Wil het in juli niet heten, zal men in augustus flink zweten.

 

 

    

Ze bloeien dapper door, ondanks de regen. Van links naar rechts: Toscaanse jasmijn, Hosta, Clematis

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE