2 juni 2013

2 juni 2013

Portretjes

Vanwege weersomstandigheden hadden we ons gezamenlijk uitstapje, een bezoek aan Gajazoo, al drie keer uitgesteld. Een paar opdrachten had ik wel al op papier gezet en doorgegeven aan de leden van onze fotoclub. Dit zou meteen een mooie gelegenheid zijn de tot nu toe behandelde lesstof in de praktijk toe te passen. Hoe kan ik de scherptediepte beperken waardoor mijn aapje los komt van de achtergrond, wanneer is het zinnig om in te flitsen, hoe kan ik door de filmgevoeligheid aan te passen mijn resultaat verbeteren, en meer van dit soort weetjes. Kortom, teveel om op te noemen. Waren we samen aan de slag gegaan dan zou men met vragen bij mij terecht hebben gekund. Maar na drie maal het te hebben moeten uitstellen werd besloten dat iedereen de dierentuin op eigen gelegenheid zou bezoeken.

Als ik mijn fiets op slot zet op het drassige parkeerveldje schijnt de zon en is de temperatuur aangenaam. Wat een verschil met vorige week! Ik was er jaren niet meer geweest en was al verrast door de eerste indruk. Het Gajapark is relatief klein maar dat idee heb je niet als je erdoor heen loopt. Doordat het op een heuvelachtig terrein ligt en er veel boomgroepen en struiken het zicht beperken en de onderlinge onderdelen van elkaar scheiden lijkt het groter dan het in werkelijkheid is. Ik neem mijn opdrachtbriefje: ‘enkele portretjes waarvan een van een gorilla verplicht is, probeer ‘ondeugende’ doodshoofdaapjes te fotograferen en probeer de snelheid van de roofvogels vast te leggen als ze tijdens een show achter hun ‘prooi’ aanvliegen. Fotografeer verder alles dat je zelf nog de moeite waard vindt’.

Ik besluit me vooral toe te leggen op de portretjes en verwissel mijn standaardobjectief voor de telelens. Dit geeft me al het voordeel dat de scherptediepte minder is, zeker nu ik het diafragma, de lensopening,  vast zet in zijn grootste stand. Er is veel te fotograferen maar mooie portretjes, dat valt vies tegen. Het mooiste portret is dat waarbij mijn ‘model’ me aankijkt. Maar wat ik doe, of hoe ik ook spring, ze zijn onverstoorbaar. Alleen een wolf kijkt me even aan. Vaak zijn dieren ook zo beweeglijk dat het je überhaupt niet lukt om ze te ‘schieten’. De doodshoofdaapjes flitsen door de bomen heen en weer of rennen razendsnel over het pad naar de andere kant. Hoe groter de aap, des te rustiger hij is. Makula, de zilverruggorilla poseert boven op zijn heuvel en overziet zijn koninkrijk. Een kuifaap komt even gezellig naast hem zitten, plukt ook een plukje gras, maar Makula eet ongestoord door; het zijn, zo te zien, de grootste vriendjes. In het Limburgs dorpje zitten allerhande dieren van hier. Koeien, konijnen en kippen, dieren die je vroeger op elke boerderij in het heuvelland tegenkwam. Een heel hok met Hollandse meeuwtjes herinnert me weer aan Barend en Katrien, de duiven van mijn broer Jos. Er is te veel te zien. Een middag is te kort om alles te kunnen fotograferen en na een paar uur hou ik het voor gezien. Eigenlijk zou je per dier moeten wachten, wachten en nog eens wachten tot je uiteindelijk de foto uit duizenden hebt. Ik berg mijn Nikon op in mijn fototas en besluit zeker nog eens terug te komen.

Enkele tips voor het fotograferen van dieren in de dierentuin

- Raak vertrouwd met je model. Trek voldoende tijd uit om vertrouwd te raken met zijn gedrag, ritme.

- Ga op een rustige dag. Vermijd grote drukte. De dieren zullen dan ook rustiger zijn.

- Met een gewone lens is uiteraard ook van alles te fotograferen maar zelf vind ik een telelens het beste. Zorg voor een groot diafragma (laag nummer) waardoor het onderwerp los komt.

- Probeer afleidende elementen te vermijden. Met een groot diafragma worden ze vaak al vaag hetgeen helpt.

- Met een groot diafragma kunnen ook onderdelen van het dier onscherp worden. Let erop dat de ogen altijd scherp moeten zijn!

- Fotografeer, net als bij kinderen, op dezelfde hoogte, alsof je een van hun bent.

- Hekken en gaas werken meestal storend. Probeer zo kort mogelijk bij het gaas te komen en zoom zover mogelijk in. Zet de fotocamera op handmatige scherpstelling om te voorkomen dat hij scherp stelt op het gaas. De draad verdwijnt vaak helemaal.

- Fotografeer je door glas ga er dan zo kort mogelijk voor of tegenaan staan en kijk hoe de eventuele reflectie zo klein mogelijk is.

Succes!

Onderweg naar de uitgang komt een ezel luid balkend op me afgelopen. Oké, jij mag er ook nog even op.

     

     

     

     

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE