7 maart 2010

7 maart 2010

 

Zoals de boom valt, blijft hij liggen

 

Een miljard euro. Dat is de geraamde schade die de storm, die onlangs Limburg schampte, veroorzaakte in Frankrijk. Doorgebroken dijken, ondergelopen wijken en heel veel omgewaaide, en als lucifers overgebroken bomen. Xynthia, een mooie naam voor deze natuurkracht, kostte daar aan 52 mensen het leven. Een half miljoen huishoudens kwamen zonder stroom te zitten. In december 1999 trok Lothar, een nog zwaardere storm ook al over Frankrijk. In de tuinen van Versailles sneuvelden in minder dan twee uur 10.000 bomen waaronder verschillende exemplaren die nog door Marie Antoinette werden geplant. Vele bomen herinnerden nog aan oude koningen.

 

Het staartje van Xynthia veroorzaakte hier in Limburg ook voor maar liefst 52 miljoen euro schade. De brandweer rukte talrijke keren uit om de omgerukte bomen klein te zagen en op te ruimen. Hoge bomen vangen veel wind, maar gelukkig kunnen de meeste bomen het wél hebben. Niet alle bomen zijn even gevoelig voor storm. Sommige bomen buigen gewillig als een storm aan ze duwt terwijl andere zeer breekbaar zijn. Klim bij voorbeeld nooit in een acacia. Het hout is zeer breekbaar en breekt spontaan, zonder enige waarschuwing. Ook wanneer de wind aan zo’n boom duwt kan een tak onverwachts breken. Nog een echte ‘breker’ is de atlasceder. Je ziet ze vaker met een uitgebroken top of afgebroken tak.

 

De gezondheidstoestand en de relatieve leeftijd spelen natuurlijk ook nog een heel belangrijke rol. Een ander gevaar is wekenlang aanhoudende regen, waardoor de grond verzadigd raakt met water, en ervoor kan zorgen dat ook gezonde bomen hun houvast verliezen en gemakkelijke ten prooi vallen aan, met name najaarsstormen. De boom waait met wortelkluit en al om.

 

Afgelopen week een wandeling gemaakt. Ik ga richting Welten. Het gebied rond de Weltermolen is enkele jaren geleden opnieuw ingericht en de extra paden tussen nieuw aangeplante hoogstamfruitbomen zorgen voor nog meer wandelplezier. In een van de bomen hoor ik een specht op zoek naar insecten. Het klaaglijk geluid van een buizerd trekt mijn blik omhoog. Tussen een van de Canadese populieren zie ik hem rondcirkelen. In dit gebied staan tientallen hoogbejaarde ‘Canadezen’ die allemaal overladen zijn met maretak. De gezondheidstoestand van veel van deze bomen is verre van ideaal: de afgelopen twee jaar zijn er al twee omgewaaid waarvan een exemplaar een wandelaar op slechts een paar meter miste. Een boomtaxateur wees de gemeente al meerdere malen op deze ‘tijdbom’ maar het lijkt alsof de honderden maretakbollen als beschermengel fungeren: op een enkeling na staan ze er nog allemaal. Zonder meer, het zijn zeer imposante exemplaren, zeker met al zijn ‘groene gasten’, maar als het mensen waren geweest hadden ze allang in het nabijgelegen bejaardenhuis Huize Anna gewoond. Of, op het kerkhof aan de Weltertuijnstraat gelegen.

 

 

 

Ik loop verder. Nummer drie is gevallen! Weer een gigantisch exemplaar van wel 30 meter hoog is geveld. Of eigenlijk moet ik nu natuurlijk zeggen 30 meter lang. Tonnen hout liggen dwars over het voetpad. Hij is doorgebroken als een luciferhoutje maar dan wel een, met een omtrek van enkele meters. Wat een kracht moet hier aan te pas zijn gekomen en met wat voor een donderend geraas moet hij zijn neergestort.

 

Op weg naar huis loop ik langs een wei aan de Corisbergweg. Schapen grazen tussen twee stokoude omgewaaide appelbomen. Deze storm was ook deze oudjes teveel. Appels zullen ze niet meer dragen want gedane zaken nemen geen keer of zoals men ook wel zegt: zoals de boom valt, blijft hij liggen.

 

     

Zeer indrukwekkend. Als hij ligt zie je zijn grootte pas goed                     Zoals de boom valt, blijft hij liggen

 

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE